Κοινή Δήλωσις
της Α.Α. του Πάπα Ιωάννη Παύλου του Β’
και του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών
και Πάσης Ελλάδος Χριστοδούλου
ενώπιον του Βήματος του Αποστόλου των Εθνών Παύλου
στον Άρειο Πάγο, 4 Μαΐου 2001
Ημείς, ο Πάπας Ιωάννης Παύλος ο Β’, Επίσκοπος Ρώμης, και ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Χριστόδουλος, ιστάμενοι ενώπιον του Ιερού Βήματος του Αρείου Πάγου, από του οποίου ο Θείος και Μέγας Απόστολος των Εθνών Παύλος, “κλητός απόστολος αφωρισμένος εις ευαγγέλιον Θεού” (Ρωμ. 1,1), εκήρυξεν εις τους Αθηναίους τον ένα και αληθινόν Θεόν, Πατέρα, Υιόν και Άγιον Πνεύμα, καλέσας αυτούς εις πίστιν και μετάνοιαν, δηλούμεν:
1. Ευχαριστούμεν τον Κύριον δια το γεγονός της συναντήσεως ημών και της επικοινωνίας ην έχομεν εν τη Καθέδρα της Αποστολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ελλάδος, τω κλεινώ άστει των Αθηνών.
2. Επαναλαμβάνομεν εν ενί στόματι και μιά καρδία τον λόγον του Αποστόλου των Εθνών: “Παρακαλώ υμάς, αδελφοί, δια του ονόματος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ίνα το αυτό λέγητε πάντες και μη η εν υμίν σχίσματα, ήτε δε κατηρτισμένοι εν τω αυτώ νοϊ και εν τη αυτή γνώμη” (Κορ. Α 1, 10). Ευχόμεθα να ισχύση τούτο εις όλην την χριστιανωσύνην ώστε να επέλθη ειρήνη “πάσι τοις επικαλουμένοις το όνομα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού εν παντί τόπω” (Κορ. Α 1, 2). Καταδικάζομεν πάσαν καταφυγήν εις την βίαν, τον προσηλυτισμόν και τον φανατισμόν εν τω ονόματι των θρησκειών. Ιδιαιτέρως επιμένομεν να χαρακτηρίζωνται αι σχέσεις μεταξύ Χριστιανών, εις απάσας τα εκφάνσεις αυτών, από εντιμότητα, σύνεσιν και γνώσιν των σχετικών θεμάτων.
3. Παρακολουθούμεν ότι η σημειουμένη επιστημονική και κοινωνική εξέλιξις του ανθρώπου δεν συνοδεύεται από εμβάθυνσιν εις το νόημα και την αξίαν της ζωής, η οποία εις πάσαν περίπτωσιν είναι δώρον Θεού, ούτε από ανάλογον εκτίμησιν της μοναδικής αξιοπρεπείας του ανθρώπου, ο οποίος επλάσθη “κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν” του Δημιουργού. Ωσαύτως, η οικονομική και τεχνική ανάπτυξις δεν είναι τω όντι κτήμα ολοκλήρου της ανθρωπότητος, αλλ’ ανήκει εις ιδιαιτέρως μικρόν τμήμα αυτής. Επί πλέον, η βελτίωσις των όρων διαβιώσεως δεν επέφερε άνοιγμα της καρδίας προς τον πάσχοντα, πεινώντα και γυμνητεύοντα συνάνθρωπον. Καλούμεθα να εργασθώμεν έργα δικαιοσύνης, έργα διακονίας του πάσχοντος, υπενθυμίζοντες τον λόγον του Αποστόλου, “ου γαρ εστιν η Βασιλεία του Θεού βρώσις και πόσις, αλλά δικαιοσύνη και ειρήνη και χαρά εν Πνεύματι αγίω” (Ρωμ. 14,17).
4. Διαπιστούμεν εναγωνίως ότι οι πόλεμοι, αι σφαγαί, τα βασανιστήρια και τα μαρτύρια αποτελούν την καθημερινήν εφιαλτικήν πραγματικότητα δι’ εκατομμύρια αδελφών μας. Δεσμευόμεθα να αγωνισθώμεν δια την ειρήνην του σύμπαντος κόσμου, δια τον σεβασμόν της ζωής και της αξιοπρεπείας του ανθρώπου και δια την αλληλεγγύην προς άπαντας τους έχοντας ανάγκην. Έχομεν την ευχαρίστησιν να προσθέσωμεν την φωνήν ημών εις τας πολλάς φωνάς εις άπαντα τον κόσμον, αι οποίαι έχουν εκφράσει την ελπίδα ότι με την ευκαιρία των Ολυμπιακών Αγώνων, οι οποίοι θα γίνουν εις την Ελλάδα κατά το έτος 2004, θα αναβιώση η Αρχαία Ελληνική Παράδοσις της Ολυμπιακής Εκεχειρίας, συμφώνως προς την οποίαν έπρεπε να διακοπούν όλοι οι πόλεμοι και να παύση η βιαιότης και η τρομοκρατία.
5. Παρακολουθούμεν μετά προσοχής και ανησυχίας την διαδικασίαν της παγκοσμιοποιήσεως με την ελπίδα ότι θα φέρη αγαθούς καρπούς. Επιθυμούμεν, όμως, να επισημάνωμεν ότι θα έχη βλαβεράς συνεπείας εάν δεν γίνη ό,τι θα ηδύνατο να ονομασθή “παγκοσμιοποίησις της αδελφωσύνης” εν Χριστώ, ειλικρινής και αποτελεσματική.
6. Είμεθα ευτυχείς δια την επιτυχίαν και την προκοπήν της Ευρωπαϊκής Ενώσεως. Η ένωσις του ευρωπαϊκού κόσμου εις μίαν πολιτειακήν οντότητα χωρίς οι λαοί να χάσουν την αυτοσυνειδησίαν, την εθνικήν παράδοσιν και την θρησκευτικήν ταυτότητά των, υπήρξε όραμα των πρωτεργατών της. Όμως η διαφαινομένη τάσις μετατροπής ενίων Ευρωπαϊκών Κρατών εις Κράτη Λαϊκά χωρίς καμία αναφορά σε Θρησκεία, συνιστά αναίρεσιν και απάρνησιν της πνευματικής αυτών κληρονομίας. Καλούμεθα να εντείνωμεν τας προσπαθείας μας, ώστε να πραγματοποιηθή η ενοποίησις της Ευρώπης. Θα αφιερώσωμεν δε τας δυνάμεις μας ώστε αι Χριστιανικαί ρίζαι της Ευρώπης και η Χριστιανική της ψυχή να διατηρηθώσι αλώβητοι.
Με την κοινήν αυτήν Δήλωσιν, ο Πάπας Ιωάννης Παύλος ο Β’, Επίσκοπος Ρώμης, και ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Χριστόδουλος, ευχόμεθα: “ο Θεός και Πατήρ ημών και ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, κατευθύναι την οδόν ημών, προς το πλεονάσαι και περισσεύσαι τη αγάπη εις αλλήλους και εις πάντας, εις το στηρίξαι τας καρδίας πάντων αμέμπτους εν αγιωσύνη έμπροσθεν του Θεού και Πατρός ημών εν τη παρουσία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού μετά πάντων των Αγίων Αυτού” (πρβλ. Θεσσ. Α 3, 11-13). Αμήν
 |
 |
